Ma często głębokie znaczenie i określone struktury, które świadczą o bogatej wyobraźni i nieprzeciętnej inteligencji. Może jej doświadczyć każdy, szczególnie po ciężkim lub pełnym wrażeń dniu. Nie jest objawem choroby psychicznej. W dzisiejszym artykule opiszemy czym jest zjawisko sennych wizji, nazywanych hipnagogią.
Czy podczas zapadania w sen zdarzyło Ci się nie móc odróżnić czy to, co właśnie przeżywasz jest prawdą, czy urojeniem? Jest to jeden z najbardziej fascynujących zmienionych stanów świadomości, jakich doświadczamy bez użycia substancji psychoaktywnych. Objawy hipnagogii mogą być przyjemne lub przerażające i co ważne – bardzo intensywne. Do przyjemnych możemy zaliczyć abstrakcyjne mozaiki, niesamowite krajobrazy, bliskie nam osoby. Wszystko to, co wywołuje u nas pozytywne emocje. Z drugimi objawami jest gorzej, ponieważ wizje jakich doświadczamy mogą być dziwne, nienaturalne, wywołujące u nas strach i niepokój.
Hipnagogia, zwana ”półsnem” lub ”przedsnem” jest zjawiskiem fizjologicznym, pojawiającym się w momencie zasypiania. Na pograniczu jawy i snu przybiera różne formy. Badania PET opisują, że jej objawy pojawiają się w obszarach aktywowanych przez odczucia słuchowe (w rejonie wzgórza, podwzgórza, hipokampu i części kory).
Hipnagogi dzielą się na pięć różnych rodzajów – tyle ile zmysłów:
- Wzrokowe – charakteryzują się zazwyczaj z początku kolorowymi plamami pod zamkniętymi powiekami, które z czasem zaczynają się poruszać. Przemieszczają się, zwiększają czy zmieszają. Z czasem zasypiania przyjmują konkretniejsze kształty.
- Słuchowe – najczęściej szum czy piski w uszach, bardzo rzadko pojawiają się słowa, czy inne bardziej rozbudowane dźwięki.
- Dotykowe – możesz mieć np. wrażenie, że twoja ręka leży na brzuchu, mimo iż na prawdę leży obok ciebie, odczuwasz dotyk.
- Węchowe i smakowe – analogicznie czujesz jakieś zapachy lub smaki.
Psycholog Andreas Mavromatis twierdzi, że wizje hipnagogiczne łączą się ze sferą snów, kreatywnością, medytacją, doświadczeniami mistycznymi i zjawiskami paranormalnymi. Określa hipnagogię jako czwarty stan, obok snu, jawy i śnienia. Uważa, że wszystko wynika z anatomii naszego mózgu – wzgórze, uznawane za centrum ludzkiej świadomości (prawdopodobne źródło omamów hipnagogicznych) łączy się z układem limbicznym i półkulami mózgu, czyli podświadomą częścią mózgu, która pozostaje poza kontrolą świadomości. Mavromatis sądzi, że każda z tych części posiada inną, odrębną świadomość, która może być „obca” dla pozostałych. Według badacza tak powstają objawy hipnagogii – wrażenie ruchu ciała, mrowienia, wibracji, uderzenia zimna lub gorąca, wrażenia unoszenia bądź spadania. Jednak to wszystko pozostaje w sferze naszej wyobraźni i nie powinniśmy się tym martwić.
W większości przypadków omamy hipnagogiczne nie wpływają na jakość snu i nie stanowią dla doświadczającej ich osoby dużego dyskomfortu. Jeżeli jednak nawracają, są uporczywe i dość znacznie upośledzają prawidłowy wypoczynek nocny, warto skonsultować się z lekarzem.
Zobacz także:
